Το σχέδιο αντιστέκεται στις συνηθισμένες, επαναλαμβανόμενες κατόψεις που χαρακτηρίζουν πολλές μονότονες πολυκατοικίες. Αντίθετα, ενσωματώνει χωρικά στοιχεία δίνοντας μια ιδιαίτερη αίσθηση γειτονιάς σε ένα κατακόρυφο κτίριο. Μια από τις πιο δυνατές ιδέες ήταν η ιδέα του σκαψίματος και της αφαίρεσης υλικών. Η συμπαγής δομή που μοιάζει με κουτί έχει διαρραγεί από τον κενό χώρο, έτσι ώστε ο εξωτερικός κόσμος να εισέλθει σε ένα σύστημα σχεδόν σπηλαιώδους χώρου.
Η συμπαγής δομή που μοιάζει με κουτί έχει διαρραγεί από τον κενό χώρο, έτσι ώστε ο εξωτερικός κόσμος να εισέλθει σε ένα σύστημα σχεδόν σπηλαιώδους χώρου.
Η ιδέα του κενού και η πληθώρα στοιχείων δεν είναι αντίθετες έννοιες. Αντιθέτως, η μία αναμειγνύεται με την άλλη σε μια ανοιχτή, δυναμική σχέση. Ως αποτέλεσμα, δημιουργούνται πολλοί υπαίθριοι χώροι, ιδιωτικοί κήποι και διαφορετικοί βαθμοί ιδιωτικότητας. Ημιυπαίθριοι και υπαίθριοι χώροι με διαφορετικές διαστάσεις εμφανίζονται σε έναν φαινομενικά τυχαίο ρυθμό, επιτυγχάνοντας μια ικανοποιητική και διασκεδαστική πολυπλοκότητα.
