Η σχεδιαστική πρόθεση δημιουργίας μιας απλής αρχιτεκτονικής μορφής, μετουσιώθηκε σε μια χειρονομία τοποθέτησης κτιριακών όγκων που ολισθαίνουν σε δύο άξονες ταυτόχρονα, ακολουθώντας τη γεωμορφολογία του οικοπέδου αλλά και τη λογική σύνδεση των διαφορετικών λειτουργιών. 

Η εξαιρετική δυνατότητα αξιοποίησης των υπαίθριων και ημιυπαίθριων χώρων που προσφέρει το εύκρατο κλίμα της περιοχής, και η «σπονδυλωτή» διάρθρωση των επιμέρους όγκων του συγκροτήματος, αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη δημιουργία εκτεταμένων εξωτερικών χώρων, στο σχεδιασμό των οποίων επίσης έχει δοθεί αυξημένη βαρύτητα καθώς αποτελούν, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, προέκταση των χώρων διημέρευσης του συγκροτήματος.

Οι παράλληλοι πετρόχτιστοι τοίχοι, συμβάλλουν στη διατήρηση της κλίμακας και επιτρέπουν τον αρμονικό διάλογο με το φυσικό τοπίο, παραπέμποντας στον παραδοσιακό οικισμό. Έτσι η αρχιτεκτονική παράδοση αποδίδεται με σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα και μετουσιώνεται σε μια κατοικία 113τ.μ. 2 υπνοδωματίων και δύο μικρότερες 66τ.μ. ενός υπνοδωματίου, που αναπτύσσονται σε διαφορετικό επίπεδο η κάθε μία, αυξάνοντας την αίσθηση της ιδιοτικότητας και της μοναδικότητας. Το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε επισκέπτη είναι αυτό της αρμονίας και της ελευθερίας. Η εύκολη και άμεση πρόσβαση από όλους τους εσωτερικούς χώρους προς το εξωτερικό κατάστρωμα δημιουργεί μια ομαλή λειτουργική μετάβαση. Οι πισίνες βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με την αντίστοιχη κατοικία και πλαισιώνονται από υποβαθμισμένα καθιστικά, μεγιστοποιώντας την ικανοποίηση των αισθήσεων και τη συνολική εμπειρία.